Bu konuyu Dünya Değişim Akademisi'ndeki Değişim Uzmanına sorduk.
'' İnsan ilişki kurduğu kişinin varlığının aynasında kendisini görür. O yüzden kişi dikkatlice bakarsa kendi stresini de görür. İnsan ne kadar stresli olduğunu karşıdakinin varlığının aynasında görebilir.
Bir insanın doğrudan kendi stresini görmesi kolay değildir. O yüzden bireyin kendi stresini görmek için başka bir insanın aynasına ihtiyacı var. Başka bir insanın gözlerinin aynasında birey kendi stresini net bir şekilde görebilir.
Bir insan karşısındakinin stresli yanını görebilir. Herkes stressiz doğar ama stresli ölür. Hayatın başlangıcı dogal, sonlangıcı ise yapaydır.Hayat ilerleyince insanın hayatına çevre müdahale eder ve prensipler, kurallar, yönetmelikler, yasalar,disiplin vs. işin içine girince stres insanı perişan eder.
O zaman doğallık kaybolur ve insan strese karşı çevresinde bir zırh oluşturmaya başlar.Stres tırmanınca kişi de katılaşır. İnsan strese karşı kendini savunmak için varlığının sınırında zırha benzer bir kalkan yaratır.
Kişi stresten korunmak için bir savunma kalesi dikerek aslında kendi özgürlüğünü kısıtlar. Bu özgürlük kaybı stres yapar. Başkalarının taktdiri ve onayı önemli olmaya başlar.
Çevredekilerin onayı ve takdiri ne kadar önemli olursa kişi o kadar strese girer.
Yani bireyin kendisi kendi için bir stres kaynağı üretir. Çevredekiler ölçü olunca kişi başkalarını takip etmeye başlar ve taklit eder. Bir insanın taklitçi moduna girmesi stresin artmasına neden olur.''